Genève, 11 mei ( EFE).- Spanje investeert weinig overheidsgeld op lange termijn zorg voor ouderen, zodat de kosten van deze fundamenteel van invloed is op de zak van de betrokkenen, aangezien Spanjaarden in verhouding tot hun inkomen in het algemeen betalen voor dezelfde tweemaal zo veel als andere Europeanen diensten.

Volgens het rapport van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) “is Europa nog veroorloven op lange termijn ouderenzorg?”, Spanje is het tweede land – achter alleen Griekenland – minder percentage van hun bruto binnenlands product (BBP) gewijd aan de verzorging van bejaarden.

In de meest geanalyseerde Staten (Duitsland, Oostenrijk, België, Denemarken, Finland, Frankrijk, Griekenland, Nederland, Italië, Luxemburg, Noorwegen, Zweden, Zwitserland, Nederland en Spanje) het percentage van het BBP bestemd voor zorg varieert tussen 1 en 1,5 procent, terwijl in Spanje en Griekenland is minder dan 0,5 procent.

ILO, Xenia Scheil-Adlung, gezondheid beleidscoördinator vandaag bevestigd aan Efe dat Spanje het land waar de ouderen of hun familieleden meer geld “in uw zak is investeren moeten” zodat de eerste genieten van adequate op lange termijn zorg.

“In Spanje die de uitgaven (personeel) de grootste van alle onderzochte landen is. Hier moeten de burgers betalen 15 procent van hun winsten als zij alleen woont en bijna 8 procent als zij leven, terwijl in landen zoals Oostenrijk alleen hoeft te betalen 5 en 5,5 procent, respectievelijk, “zei.

Zei ook dat de ouderen moeten soorten aanvulling op strikt gezondheidszorg bijstand, om te helpen dressing of schoonmaken van het huis, maar niet bedoelde dat in algemene.

“In het geval van Spanje, deze uitgaven is ongelooflijk hoog,” zei Scheil-Adlung, die erop wijst dat Spaanse huishoudens die eisen dat deze extra diensten – terwijl nodig – besteden gemiddeld 25 procent van hun inkomen op uw betaling, terwijl in landen zoals Griekenland, Italië en Frankrijk de 12, 13 en 5 procent, respectievelijk zijn.

De IAO deskundige zei dat in Spanje “er een gat in de dekking van de sociale bescherming is” en de noodzaak van meer openbare middelen besteden beweerde “ter dekking van de kosten van alle diensten van de gekoppeld aan ouderenzorg op lange termijn”.

Echter erkend dat de verdeling van de steun in Spanje nog steeds een goede aanpak, die bestaat is in de toekenning van hen alleen aan mensen die het echt nodig hen en niet alle ouderlingen, ongeacht hun inkomensniveau. EFE